Huh, wat, wat” mompelt de man en kijkt mij met lodderige ogen aan. “Je hoeft toch niet op te passen ? “Ga jij maar weer slapen” sus ik zacht en sluip onhoorbaar richting kamer, daar nestel ik mezelf op de bank, nadat ik eerst de kussens, die daar liggen, eens flink heb opgeschud. Het is eind november en zonder nadenken heb ik mijn kleinkinderen weer iets beloofd. Dus ga ik manmoedig aan de slag. Bijna 4 weken zit ik aan die bank gekluisterd, van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat, vergeet te eten en te drinken. Gelukkig dat de man mij af en toe voorziet van een ferme kop thee en het koken op zich neemt.
Zo zien 5 Rudolfjes in de maand december het levenslicht. Met Kerst zijn ze naar alle kanten van Nederland uitgewaaierd.
Het was een klus, het haken, het meerderen, minderen, tellen, soms uithalen en opnieuw beginnen, maar wat is het een ontzettend leuk patroon om te maken, zo zeer zelfs dat ik al aan nummer 6 begonnen ben. Want wie kan de verleiding van die smoeltjes nu weerstaan.
Het lieve patroon van dit Rendier vind je bij Stip en Haak al noemt Harriet hem Ralf, maar zeg nou eerlijk, met zijn rode neus en kerstkleuren vind ik het een echte Rudolf.
