5 December

Het is al wat later in de middag van 5 december 2004 en we zijn voor het eerst alleen met oudste dochter thuis. De zoons zijn in het jaar ervoor uitgevlogen en ook jongste dochter viert het feest bij vriendje lief thuis. Nu vieren wij Sinterklaas eigenlijk al niet meer sinds de dochters van de lagere school af zijn, maar even gezellig bij elkaar zijn met warme chocolade melk en wat lekkers en een leuk Sint programma op tv scoort die avond altijd wel hoog.

 "Wel saai zo hoor met zijn drietjes" vind oudste dochter. Dan krijg ik een idee en gaan we als de gesmeerde bliksem naar de het winkelcentrum. Kopen 2 jute zakken 4 speculaas poppen, 4 chocolade letters, een paar stukken marsepein, 2 zakjes vol suiker beestjes, gevulde speculaas, strooigoed en natuurlijk mocht taaitaai ook niet ontbreken. (Ik weet een onverantwoorde suiker bom, maar daar maakten we ons in 2004 nog niet zo druk om). We verdelen de buit over de 2 zakken en gaan die avond op pad

Bij broer 1 gaat ondanks ons bellen en kloppen, geen deur open. Dus laten we de zak maar achter bij de deur in de hoop dat hij daar nog zal staan als hij open doet. Dan gaan we naar de jongste van de zonen. Dat hij thuis is weten we zeker want we zien de auto staan en de lichten branden. Dochter pakt de zak uit de auto en sluipt langs de lange zijmuur richting deur, zet de zak neer en drukt hard op de bel voor ze weer richting auto rent. Even wachten we, maar ook hier gebeurt niks. Voor de 2de keer sluipt ze richting deur en bonst nu hard op de ramen. "Ja stop nu maar, ik zie jullie al" klinkt er over het tuinhek aan de achterkant. Zoon nodigt ons binnen en kijkt daar nieuwsgierig in de zak "jeetje mam, dit is veel te veel, vind je het erg als we dit met Ivo (een vriend) delen, want die is deze maand helemaal alleen thuis. Zijn ouders zijn een paar weken bij zijn broer in Oostenrijk op bezoek". "Natuurlijk is dat goed, het is van jullie" zeg ik.

Dochter gaat met broer en schoonzusje mee richting vriend en daar herhaalt zich hetzelfde spelletje.

Ze zetten de zak voor de deur, bellen aan en duiken snel achter de struiken aan de overkant van de weg. Hij kijkt verbaast om zich heen, maar dan hoort hij een onbedwingbaar gegiechel uit de stuiken aan de overkant en loopt erheen. "Kom maar gauw mee, het is binnen warmer dan buiten" roept hij al als hij halverwege is. Dat laten de jongelui zich geen 2 keer zeggen. 

 Het werd nog gezellig tot in de kleine uurtjes vertelde dochter later 

Een scheet op een plankje

Jarenlang gaf mijn vader hetzelfde antwoord als we hem vroegen wat hij graag van Sinterklaas zou krijgen. We rolden met onze ogen en zuchtten eens diep als de gevleugelde woorden weer de kamer in rolden. "Ik vraag een scheet op een plankie"  zei hij met een uiterst serieus gezicht.

Een paar jaar lang dachten we erover na. Hoe we dat nu voor elkaar konden krijgen. Een dag lang flink erwtensoep of bruinebonensoep eten, zou wellicht het gewenste resultaat opleveren. Maar hoe vang je die lucht nu op en hoe timmer je dat dan ook nog op een plankje. We probeerden onder veel gelach en hilariteit een scheet op te vangen in een ziploc zakje, maar helaas bleef de lucht niet lang genoeg hangen om ingepakt mee te kunnen nemen, wellicht dat het beetje bij beetje verdween, door het spijkergaatje. Dus die proef was niet geslaagd. Tevergeefs probeerden we andere varianten op dat thema, maar die waren allemaal tot mislukken gedoemd.Toch wilden we dat jaar van de eeuwige vraag naar een scheet op een plankje af.

"Waarom proberen we iets wat eigenlijk niet mogelijk is, misschien nemen we het iets te letterlijk" zei ik tegen de man. We togen naar de winkel en kochten 6 chocolade letters. Haalden een plankje van zolder, gaven het een mooi kleurtje en lijmden de 6 letters op het plankje vast. Sinterklaas papier er omheen, strik erop en ons cadeau was klaar.

Mijn vader moest hartelijk lachen toen hij het pak open maakte. " Wat is het"  riep mijn moeder vanuit de keuken. "Ik heb eindelijk gekregen wat ik altijd al wou hebben, een scheet op een plankje"antwoordde mijn vader. De chocolade  was meer dan welkom. Al verdenk ik hem er stiekem van dat hij het nog liever in marsepein had gewild

De vermoeide reiziger

 

Zetten sommige families tegen 5 december de mooiste creaties, als surprise,  in elkaar. In onze familie werd nooit geknutseld met ontbijtkoek, stroop, lijm of karton. Maar het eerste jaar als jong gezinnetje, wilde ik het eens anders doen. Dus werd er in de weinige vrije uurtjes, heel in het geniep, gefröbeld. Er werd van oude lakens een witte jurk gefabriceerd, een ander laken werd met textielverf rood gekleurd en tot mantel verwerkt. Van papier machee werd een kop geboetseerd en geverfd en van uitgekamde witte wol haren en een baard  gemaakt. Dit alles moest gebeuren zonder dat man - en kindlief ook maar iets in de gaten hadden.

Op de ochtend van 5 december vulde ik een spijkerbroek en trui met oude kranten, wat als basis van de Sint moest dienen, bevestigde alles aan elkaar en kleedde de Sint verder aan. Daarna werd hij zorgvuldig op ons bed neer gevleid. Gordijnen gesloten en de deur zachtjes dicht.

Met een dreun slaat de voordeur dicht. "Ik ben thuis" schalt de stem van de man zoals gewoonlijk door de gang en hij gooit de kamerdeur open. "Stttt" sis en kijk hem een beetje dwingend aan. Verbaast trek hij de wenkbrauwen op. "stil" zeg ik terwijl ik mijn wijsvinger tegen mijn lippen leg. "Huh, waarom" klinkt het. "Er ligt iemand te slapen op ons bed en die wil in niet wakker maken" leg ik uit. "Er ligt iemand te slapen op ons bed" echoëd de man met een vraagteken op zijn voorhoofd. "Er werd vanmiddag aan de deur gebeld er stond een heel oude man en die vroeg of hij hier een dutje mocht doen, ik had gewoon het hart niet om hem weg te sturen". De man kijkt me aan of ik gek geworden ben en dan ineens grijnst hij voluit "je houd me voor de gek, goeie grap hoor" zegt hij terwijl hij de slaapkamerdeur openduwt. Met een vloek springt hij achteruit, kijkt mij verwildert aan. "Wat, wie" stamelt hij verbouwereerd. "Doe het licht maar aan en kijk nog eens goed " gniffel ik achter mijn hand. Dan pas heeft hij het door. Onze Sint kreeg die avond de ereplaats in de huiskamer.

 

Doen jullie aan surprises op 5 december en wat was jouw meest gave surprise ooit ? 

 

Die herken ik

Er wordt door jongste kleindochter al weer aandachtig gekeken naar het Sinterklaas Journaal. Want ze vind het reuze spannend en is ook wel nieuwsgierig wat er dit jaar weer mis zal gaan, want er gaat altijd iets mis beweert ze overtuigend.

"Heeft Sinterklaas nu altijd die lang jurk aan en die mantel om" informeert ze bij mama. Die denkt dat hij in de zomer maanden in Spanje wel iets luchtigers aan heeft, omdat het veel te warm is en misschien ook wel een beetje omdat hij dan niet overal herkend wordt.  "Misschien scheert hij zelfs die lange baard wel af" denkt mama

Daar moet ze heel even over nadenken. "ik weet zeker dat ik hem in gewone kleren en zonder baard ook wel zal herkennen" zegt ze met een stelligheid die geen ruimte voor twijfel overlaat, terwijl ze op de bank zit en naar de familie Flodder op de televisie kijkt.