5 December

Het is al wat later in de middag van 5 december 2004 en we zijn voor het eerst alleen met oudste dochter thuis. De zoons zijn in het jaar ervoor uitgevlogen en ook jongste dochter viert het feest bij vriendje lief thuis. Nu vieren wij Sinterklaas eigenlijk al niet meer sinds de dochters van de lagere school af zijn, maar even gezellig bij elkaar zijn met warme chocolade melk en wat lekkers en een leuk Sint programma op tv scoort die avond altijd wel hoog.

 "Wel saai zo hoor met zijn drietjes" vind oudste dochter. Dan krijg ik een idee en gaan we als de gesmeerde bliksem naar de het winkelcentrum. Kopen 2 jute zakken 4 speculaas poppen, 4 chocolade letters, een paar stukken marsepein, 2 zakjes vol suiker beestjes, gevulde speculaas, strooigoed en natuurlijk mocht taaitaai ook niet ontbreken. (Ik weet een onverantwoorde suiker bom, maar daar maakten we ons in 2004 nog niet zo druk om). We verdelen de buit over de 2 zakken en gaan die avond op pad

Bij broer 1 gaat ondanks ons bellen en kloppen, geen deur open. Dus laten we de zak maar achter bij de deur in de hoop dat hij daar nog zal staan als hij open doet. Dan gaan we naar de jongste van de zonen. Dat hij thuis is weten we zeker want we zien de auto staan en de lichten branden. Dochter pakt de zak uit de auto en sluipt langs de lange zijmuur richting deur, zet de zak neer en drukt hard op de bel voor ze weer richting auto rent. Even wachten we, maar ook hier gebeurt niks. Voor de 2de keer sluipt ze richting deur en bonst nu hard op de ramen. "Ja stop nu maar, ik zie jullie al" klinkt er over het tuinhek aan de achterkant. Zoon nodigt ons binnen en kijkt daar nieuwsgierig in de zak "jeetje mam, dit is veel te veel, vind je het erg als we dit met Ivo (een vriend) delen, want die is deze maand helemaal alleen thuis. Zijn ouders zijn een paar weken bij zijn broer in Oostenrijk op bezoek". "Natuurlijk is dat goed, het is van jullie" zeg ik.

Dochter gaat met broer en schoonzusje mee richting vriend en daar herhaalt zich hetzelfde spelletje.

Ze zetten de zak voor de deur, bellen aan en duiken snel achter de struiken aan de overkant van de weg. Hij kijkt verbaast om zich heen, maar dan hoort hij een onbedwingbaar gegiechel uit de stuiken aan de overkant en loopt erheen. "Kom maar gauw mee, het is binnen warmer dan buiten" roept hij al als hij halverwege is. Dat laten de jongelui zich geen 2 keer zeggen. 

 Het werd nog gezellig tot in de kleine uurtjes vertelde dochter later