Een scheet op een plankje

Jarenlang gaf mijn vader hetzelfde antwoord als we hem vroegen wat hij graag van Sinterklaas zou krijgen. We rolden met onze ogen en zuchtten eens diep als de gevleugelde woorden weer de kamer in rolden. "Ik vraag een scheet op een plankie"  zei hij met een uiterst serieus gezicht.

Een paar jaar lang dachten we erover na. Hoe we dat nu voor elkaar konden krijgen. Een dag lang flink erwtensoep of bruinebonensoep eten, zou wellicht het gewenste resultaat opleveren. Maar hoe vang je die lucht nu op en hoe timmer je dat dan ook nog op een plankje. We probeerden onder veel gelach en hilariteit een scheet op te vangen in een ziploc zakje, maar helaas bleef de lucht niet lang genoeg hangen om ingepakt mee te kunnen nemen, wellicht dat het beetje bij beetje verdween, door het spijkergaatje. Dus die proef was niet geslaagd. Tevergeefs probeerden we andere varianten op dat thema, maar die waren allemaal tot mislukken gedoemd.Toch wilden we dat jaar van de eeuwige vraag naar een scheet op een plankje af.

"Waarom proberen we iets wat eigenlijk niet mogelijk is, misschien nemen we het iets te letterlijk" zei ik tegen de man. We togen naar de winkel en kochten 6 chocolade letters. Haalden een plankje van zolder, gaven het een mooi kleurtje en lijmden de 6 letters op het plankje vast. Sinterklaas papier er omheen, strik erop en ons cadeau was klaar.

Mijn vader moest hartelijk lachen toen hij het pak open maakte. " Wat is het"  riep mijn moeder vanuit de keuken. "Ik heb eindelijk gekregen wat ik altijd al wou hebben, een scheet op een plankje"antwoordde mijn vader. De chocolade  was meer dan welkom. Al verdenk ik hem er stiekem van dat hij het nog liever in marsepein had gewild

De vermoeide reiziger

 

Zetten sommige families tegen 5 december de mooiste creaties, als surprise,  in elkaar. In onze familie werd nooit geknutseld met ontbijtkoek, stroop, lijm of karton. Maar het eerste jaar als jong gezinnetje, wilde ik het eens anders doen. Dus werd er in de weinige vrije uurtjes, heel in het geniep, gefröbeld. Er werd van oude lakens een witte jurk gefabriceerd, een ander laken werd met textielverf rood gekleurd en tot mantel verwerkt. Van papier machee werd een kop geboetseerd en geverfd en van uitgekamde witte wol haren en een baard  gemaakt. Dit alles moest gebeuren zonder dat man - en kindlief ook maar iets in de gaten hadden.

Op de ochtend van 5 december vulde ik een spijkerbroek en trui met oude kranten, wat als basis van de Sint moest dienen, bevestigde alles aan elkaar en kleedde de Sint verder aan. Daarna werd hij zorgvuldig op ons bed neer gevleid. Gordijnen gesloten en de deur zachtjes dicht.

Met een dreun slaat de voordeur dicht. "Ik ben thuis" schalt de stem van de man zoals gewoonlijk door de gang en hij gooit de kamerdeur open. "Stttt" sis en kijk hem een beetje dwingend aan. Verbaast trek hij de wenkbrauwen op. "stil" zeg ik terwijl ik mijn wijsvinger tegen mijn lippen leg. "Huh, waarom" klinkt het. "Er ligt iemand te slapen op ons bed en die wil in niet wakker maken" leg ik uit. "Er ligt iemand te slapen op ons bed" echoëd de man met een vraagteken op zijn voorhoofd. "Er werd vanmiddag aan de deur gebeld er stond een heel oude man en die vroeg of hij hier een dutje mocht doen, ik had gewoon het hart niet om hem weg te sturen". De man kijkt me aan of ik gek geworden ben en dan ineens grijnst hij voluit "je houd me voor de gek, goeie grap hoor" zegt hij terwijl hij de slaapkamerdeur openduwt. Met een vloek springt hij achteruit, kijkt mij verwildert aan. "Wat, wie" stamelt hij verbouwereerd. "Doe het licht maar aan en kijk nog eens goed " gniffel ik achter mijn hand. Dan pas heeft hij het door. Onze Sint kreeg die avond de ereplaats in de huiskamer.

 

Doen jullie aan surprises op 5 december en wat was jouw meest gave surprise ooit ? 

 

Christmas Rocking Horse

 

 

Heerlijk, het idee dat een nostalgische kerst weer kan. Al plaatjes kijkend vormde zich een idee in mijn hoofd. Eerlijk gezegd was dat idee er al langere tijd maar had ik daar door gebrek aan tijd en energie nooit iets mee gedaan. Vanmorgen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een begin gemaakt met mijn DIY project. 

Een jaar of 2 geleden heb ik bij de kringloop een klein houten hobbelpaard op de kop getikt. Dat ligt nu uit elkaar en blank geschuurd op mijn werkbank te wachten op zijn witte grondverf. Daarna moet ik nog veel meer moed verzamelen en wil ik het schilderen in de Country Tole Painting Style die in Amerika zo bekend is. Iets wat perfect aansluit bij de nostalgische trend van dit jaar. Nu kan ik aardig overweg met tekenprogramma’s op de computer, but this a whole different ballgame.  

Voel je je dapper, wil je het zelf ook proberen en een kerstpronkstuk creëren. Kijk dan eens op je zolder, wie weet heb je daar nog een lang vergeten hobbelpaard staan.  Mijn paard kocht ik voor 3 Euro bij Noppes.  Ben je niet bekend met de schildertechniek, bespreek ik hieronder een paar leuke boeken die je op weg kunnen helpen. Voor meer ideeen kun je altijd Google inschakelen. Typ Christmas Tole Painting Projecs en je kunt heel veel ideeen opdoen 

A Christmas mouse in every house is een leuk met heel gedetaileerde uitleg over de kerst projecten. 

Budding Blessings & Rosie Winters van Michelle Almeida is mijn favoriete boekje. De ontwerpen zijn heel lief en gedetailleerd, met sneeuwmannen, gingerbread figuurtjes en bloemen. 

Kim’s Hearfelt Designs is een boekje met leuke kerstdesigns. iets primitiever maar daardoor gemakkelijker voor beginners. Met sneeuwmannen, rendieren en santa’s. 

Giggles and Goosbumps van Kenna en Donna is een ontzettend leuk boekje maar meer gericht op herfst en Halloween. Het bevat ook een aantal lieve engelachtige projecten.

Behangen

Daar staan we dan, de man en ik. Klaar om zijn slaapkamer te behangen. Vorig jaar is het oude behang met behulp van veel water en een plamuurmes moeizaam van de muur geschraapt. Beu was ik van het gillend geel geschilderde bouwbehangetje. 

“Ik wil je wel helpen” zeg ik manmoedig, wetend dat de man 4 linkerhanden heeft wat klussen in huis betreft “maar die lange lappen behang, dat zie ik niet zitten”. Fronsend kijkt de man me aan en vreest al voor ideeen aan mijn brein ontsproten. “Het komt goed, echt!!” beweer ik en sleur de man mee richting Action en koop daar een stuk of 6 creatieve blokken met leuke patronen van 30 x 30 cm. “Het wordt wel erg bont” zegt de man twijfelend. “Alles is beter dan dat wat er zat” antwoord ik resoluut en zet koers naar de kassa.  

Hier staan we dan, klaar om aan de slag te gaan. De man sleept een oude, wankele plaktafel van zolder en klapt die met veel lawaai, op de overloop, uit. “Serieus” roep ik als ik naar de tafel kijk, die duidelijk zijn beste tijd al lang geleden heeft gehad. Terwijl de man ijverig met de lijmkwast staat te zwaaien, bezwijkt de tafel onder zijn last en zakt in elkaar. “Zie je wel ” roep ik vanuit de slaapkamer.  “Dat ding is rijp voor de sloop”. “Je kan die stukjes wel in kwasten op je nachtkastje” voeg ik er aan toe. De man is een andere mening toegedaan, hijst de plaktafel weer in model en gaat onverdroten, hetzij iets voorzichtiger, voort.  

Een paar uur lang plak ik steunend, kreunend en af en toe vloekend, de stukjes papier op de muur. Dan ineens is hij er. De kakelbonte muur. Nu alleen nog de open kledingkast maken, die ervoor komt te staan. Natuurlijk doen we dat zelf van scratch. Of ik daar spijt van ga krijgen, ik denk het niet. Ze zeggen wel dat de beste relatie test is samen meubels in elkaar zetten, maar de man wordt nooit kwaad, vloekt niet en is het geduld zelve. Dan moet je mij hebben!!