Ze zijn een doorn in het oog

Met piepende remmen stopt een busje voor het huis. Nu gebeurd dat wel vaker dus kijk ik daar niet echt voor op of om. Dan wordt er stevig op de deur gebonsd. "Jeetje"denk ik "kleinzoon is ook vroeg uit zijn bed gerold op een vrije zaterdagochtend". Ik sta op om snel de deur van het nachtslot te halen.

Voor me staat een onbekende jongen van een jaar of 16. "Dag mevrouw, wij zijn van hoveniers bedrijf Origardens, en  wij vroegen ons af of we misschien iets voor U konden doen.

Dit is al het 4de hoveniers bedrijf dat de afgelopen weken fors op de remmen is gaan staan bij het zien van mijn bomen, aangebeld heeft met de vraag of ze die niet eens flink moesten kortwieken 

Mijn mooie hoge bomen zijn hen kennelijk een (es)doorn in het oog  

 Die hoge bomen aftoppen misschien, want ze zijn wel erg hoog". begint hij zijn betoog  "Ja mooi he "zeg ik opgewekt.

"Maar ze zijn wel erg hoog" en de jongen laat er zijn blik nog eens overheen gaan "ze staan ook best dicht bij het huis en vangen wel heel veel wind"

"Ja dat doen zij" beaam ik terwijl ik een lachje onderdruk "hoge bomen vangen veel wind"

Ineens roept hij "maar ik zie dat hij al eerder gesnoeid is" en kijkt me zelfs met een lichte zweem van triomf aan. "Oh dat" grijns ik "dat waren takken die me in de weg zaten die heb ik er gewoon afgezaagd" 

Een paar minutenlang probeert het jochie er me nog van te overtuigen om echt iets aan die bomen te doen. Uiteindelijk geeft hij op, geeft me een kaartje met de woorden, als het nodig wordt kunt U altijd bellen.

"zodra ze boven de skyline van de stad uitsteken bel ik wel" roep ik de vertrekkende bus nog na